Την πρώτη Μαΐου γιορτάζεται η μέρα των εργατών.
Tο Μέγα Σάββατο είναι μέρα σιωπής, όπως τονίζει και ο Χερουβικός Ύμνος της
ημέρας (Σιγησάτω πᾶσα
σάρξ βροτεία…). Άλλωστε όλη η Μεγάλη Εβδομάδα είναι ημέρες πένθους,
περισυλλογής, μετάνοιας.
Ο Χριστός, το
Πανάγιο Σώμα Του, είναι στον Τάφο, όχι για να παραδοθεί στην αφάνεια και στη
φθορά του θανάτου, αλλά για να συντρίψει (με τη ψυχή Του που δεν
πεθαίνει) τη δύναμη του Άδη και του θανάτου και να λυτρώσει όσους κρατούνταν
εκεί. Αναμένουμε, λοιπόν, με πίστη και ελπίδα, την Ανάσταση.
Το πρωί γίνεται ο
Εσπερινός της εορτής του Πάσχα με τη Θεία Λειτουργία – η πρώτη Ανάσταση, όπως
λέγεται. Ακούγονται ωραιότατα αναγνώσματα και ύμνοι, ενώ στον ύμνο «Ἀνάστα ὁ Θεός» ο ιερέας σκορπίζει
δαφνόφυλλα – σύμβολα νίκης – στον ναό. Είναι πλέον έντονη η αναμονή της
Ανάστασης. Ετοιμάζουμε, λοιπόν, τις λαμπάδες μας για το βράδυ.
Στα Ιεροσόλυμα γίνεται η Τελετή του Αγίου Φωτός και το Άγιο Φως για άλλη μια φορά μοιράζεται στους Ορθόδοξους
Χριστιανούς σε όλο τον κόσμο.
Τα μεσάνυχτα όλοι οι Χριστιανοί πηγαίνουν
στην Εκκλησία για να πάρουν το Άγιο Φως, να πούνε "Χριστός Ανέστη", "Αληθώς Ανέστη" και να δώσουν το φιλί της αγάπης.
Η Αγία και Μεγάλη Παρασκευή είναι η ημέρα του Πάθους, η ημέρα της
υπέρτατης θυσίας, η ημέρα της «άκρας ταπεινώσεως» του Κυρίου.
Θυμόμαστε τα Πάθη του Κυρίου μας: τη σύλληψη, τη
δίκη, την καταδίκη, τα βασανιστήρια, τον εξευτελισμό, το μοίρασμα των
υπαρχόντων Του, την εγκατάλειψή Του από όλους, τη σταύρωση, τις βλασφημίες, τις
προκλήσεις, το θάνατο και την ταφή Του. Η Εκκλησία μας επισημαίνει ότι ο
Σταυρός του Κυρίου αποτελεί το αποκορύφωμα της δόξας Του, γιατί επάνω σ’ αυτόν
νίκησε τον θάνατο , συγχώρεσε τους ανθρώπους που τον θανάτωσαν, υπέμεινε τα
πάντα και πέθανε από αγάπη προς εμάς.!
Το πρωί, γίνεται η
Αποκαθήλωση (κατεβαίνει το σώμα του Χριστού από τον Σταυρό) και βγαίνει ο Επιτάφιος.
Οι πιστοί προσκυνούν το Ευαγγέλιο πρώτα και τον Επιτάφιο. Ο Επιτάφιος είναι
ειδικό ύφασμα, πάνω στο οποίο είναι κεντημένο ή ζωγραφισμένο το άχραντο Σώμα
του Χριστού και τα πρόσωπα που φρόντισαν για την Αποκαθήλωση και την Ταφή Του.
Το βράδυ γίνεται
περιφορά του Επιταφίου (η κηδεία και η ταφή, σαν να λέμε, του Χριστού) και
ψάλλονται τα Εγκώμια του Επιταφίου Θρήνου σε τρεις στάσεις:
(« Ἡ Ζωή ἐν τάφῳ…»,
«Αἱ γεννεαί πᾶσαι…» , «Ἀξιον ἐστί…»). Επιστρέφοντας και μπαίνοντας στον ναό, περνούμε όλοι κάτω
από τον Επιτάφιο, για να ευλογηθούμε.
Τα
Δώδεκα Ευαγγέλια περιγράφουν την πορεία του Ιησού προς τον Γολγοθά καθ’
όλη την ημέρα της Μεγάλης Πέμπτης. Το Μυστικό Δείπνο, το δάκρυ και την
ανθρώπινη αδυναμία στους κήπους της Γεσθημανής, την προδοσία του από τον Ιούδα,
την σύλληψη, την δίκη, τα βασανιστήρια, την Σταύρωση.
Τα
12 Ευαγγέλια της Μεγάλης Πέμπτης αποτελούνται κυρίως από περικοπές των Ευαγγελίων του Ιωάννη
και του Ματθαίου.
Εν περιλήψει τα 12 Ευαγγέλια: Τελευταίες
συμβουλές του Ιησού στους μαθητές του…
«Αγαπάτε Αλλήλους». Ο τελευταίος αποχαιρετισμός. Προσευχή του Ιησού. Προδοσία
του από τον Ιούδα. Σύλληψη του Ιησού και μεταφορά του «Από τον Άννα στον
Καϊάφα». Δίκη του Ιησού από τους Αρχιερείς. Άρνηση Πέτρου («Πριν αλέκτορα
φωνήσαι, τρις απαρνήση με»). Ο Ιησούς ενώπιον του Πιλάτου, στο Πραιτώριο.
Προσπάθεια του Πιλάτου να απελευθερώσει τον Κύριο, αλλά εμπρός στην
αποφασιστικότητα των Φαρισαίων υποχωρεί. «Βαραβάν ή Χριστόν;»
Ο
Πιλάτος «Νίπτει τας χείρας του». Ο Ιούδας μεταμελείται και επιστρέφει τα
«τριάκοντα αργύρια» στους Αρχιερείς, οι οποίοι τα έβαλαν στον «Κορβανά» (ταμείο
του Ναού). Απαγχονισμός Ιούδα. Πορεία του Ιησού προς τον Γολγοθά και Σταύρωσή
του με δύο ληστές. Ο Ιησούς αφήνει το πνεύμα επί του Σταυρού. Μεταμέλεια του
ενός ληστή, που ζητά από τον Κύριο να τον θυμηθεί στη βασιλεία των Ουρανών. Ο
Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας ζητά από τον Πιλάτο το Σώμα του για να το θάψει. Ταφή
του Ιησού και σφράγιση του Τάφου του από τους Αρχιερείς και Φαρισαίους
Πάσχα στο χωριό μου
Στο χωριό μου την Κυριακή των Βαΐων στην εκκλησία ο παπάς
μοιράζει στον κόσμο τα βάγια . Οι κάτοικοι τα κρατάν στο σπίτι για να
ξεραθούν και οι νοικοκυρές τα βάζουν στο φαγητό .Άλλες τα βάζουν στα
εικονίσματα ή όπου αλλού χρειάζονται προστασία .
Στο χωριό μου παλιότερα ως έθιμο των Βαΐων είχαν να τρώνε
ψάρια και λέγανε και το ποίημα <<Βάγια , Βάγια των Βαγιών τρώμε ψάρια και κολιό και την άλλη Κυριακή
τρώμε στη σούβλα το αρνί .
Τη Μεγάλη Πέμπτη ,οι νοικοκυρές πριν βάψουν τα αυγά απλώνουν
ένα κόκκινο πανί στο μπαλκόνι. Ύστερα τα βάφουν και φτιάχνουν τσουρέκια . Το
βράδυ μετά τα δώδεκα ευαγγέλια ,οι γυναίκες και τα κορίτσια μένουν στην
εκκλησία για να στολίσουν τον Επιτάφιο .
Τη Μεγάλη Παρασκευή το πρωί ο κόσμος πάει στην εκκλησία . Το
βράδυ γυρίζουν τον Επιτάφιο σε όλο το χωριό ,και όλοι οι κάτοικοι ακολουθούν
κρατώντας αναμμένες λαμπάδες .Από όπου περνάει ο Επιτάφιος όλα τα φώτα είναι
αναμμένα και οι νοικοκυρές στα μπαλκόνια τους έχουν μια εικόνα ,ένα θυμιατό και
αναμμένα κεριά .
Το Μεγάλο Σάββατο οι νοικοκυρές μαγειρεύουν για το βράδυ της
Ανάστασης μαγειρίτσα . Κάθε νονά πηγαίνει σον βαφτισιμιό –ια την λαμπάδα , το
τσουρέκι και το αυγό . Το πρωί οι νέοι γυρνάνε στους δρόμους του χωριού τον
Ιούδα και στις 12 τα μεσάνυχτα ,αμέσως μετά το << Χριστός Ανέστη >>
,τον καίνε . Πολλά ψαροκάικα
συμπληρώνουν με βεγγαλικά το θέαμα στο λιμάνι του χωριού .
Παλιότερα το Μεγάλο Σάββατο σφάζανε το κατσίκι , το πλένανε
και το βάζανε σε ένα μεγάλο ταψί. Για να το ψήσουνε είχανε έναν ξυλόφουρνο .Τον
ανάβανε το Σάββατο το βράδυ και όλη η γειτονιά πήγαινε στον φούρνο τα ταψιά της
. Κλείνανε το καπάκι του φούρνου για να μην πάρει ο φούρνος αέρα και καούν τα
φαγητά και τον άνοιγαν το μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα για να φάνε . Ήταν
τέλεια ψημένο και όλη η γειτονιά έτρωγε στους κήπους .
Το βράδυ οι χωριανοί παίρνουν το Άγιο φως και μ΄αυτό σταυρώνει
την πόρτα του σπιτιού τους . Ύστερα κάθονται να φάνε και τσουγκρίζουν τα αυγά .
Την Κυριακή του Πάσχα κάθε οικογένεια στην αυλή της σουβλίζει
το αρνί όλοι μαζί. Το μεσημέρι χτυπάνε οι καμπάνες χαρούμενα .
Μαρίλια , Γεωργία , Δημήτρης
Πάσχα στον Παρθενώνα Έθιμα της Μεγάλης
Εβδομάδας στον Παρθενώνα
Όταν τελείωνε η Κυριακή της
Αποκριάς της Τυρινής και ξημέρωνε η Καθαρά Δευτέρα οι γυναίκες του χωριού
μάζευαν τα φαγητά , τα εξαφάνιζαν και τα κατσαρολικά τα έβραζαν σε καυτό νερό .
Μόλις άρχιζε η Σαρακοστή ,
νήστευε όλη η οικογένεια ,ακόμα και τα παιδιά εκτός απ΄τα μωρά .Τα αυγά που
μάζευαν όλες οι οικογένειες τα συντηρούσαν πάνω σε σιτάρι . Την παραμονή των
Βαΐων με ζώα κουβαλούσαν τη βάγια στην εκκλησία . Τα ζευγάρια που είχαν παντρευτεί
εκείνη τη χρονιά ,πήγαιναν την Κυριακή στην εκκλησία και ο ιερέας τους έδινε
μια ανθοδέσμη από κλαδιά βάγιας .
Τη Μεγάλη Εβδομάδα που έκλειναν
τα σχολεία ,όλο το χωριό έφτιαχνε τον
φανό , το μέρος που έκαιγαν τον Ιούδα .Ετοίμαζαν και ένα ομοίωμα του Ιούδα και
στο λαιμό του βάζανε τριάντα σαλιγκάρια που συμβόλιζαν τα τριάντα αργύρια .
Τη Μεγάλη Πέμπτη όλα τα κορίτσια
ανέβαιναν στον φανό και τραγουδούσαν το << Σήμερα μαύρος ουρανός >>
, που ήταν το μοιρολόι για τα Πάθη του Χριστού . Οι γυναίκες έβαζαν στα
μπαλκόνια από ένα κόκκινο πανί , έβαφαν τα αυγά και έφτιαχναν τα πασχαλιάτικα
κουλούρια .Από την ίδια ζύμη έφτιαχναν μια όμορφη πίτα στολισμένη με κόκκινα
αυγά και διάφορα στολίδια , την οποία πήγαινε το Πάσχα κάθε παιδί στη νονά του
και η νονά του έδινε δώρα , αλλά τη λαμπάδα τους την έδιναν το Μέγα
Σάββατο. Εκείνη τη μέρα είχε αυστηρή
νηστεία και πολλές ακολουθίες . Όλα τα σπίτια έκαναν λαδερό ως ανάμνηση του
Χριστού που παρέδωσε τη Θεία κοινωνία . Το βράδυ πήγαιναν οικογενειακώς στην
εκκλησία .
Τη Μεγάλη Παρασκευή δεν έτρωγε
κανείς τίποτα , μέχρι να προσκυνήσουν τον Επιτάφιο . Το βράδυ πήγαιναν πάλι
στην εκκλησία ,όπου τα παιδιά έψαλλαν τα <<εγκώμια >>
Το Μέγα Σάββατο από το πρωί ,
κάθε σπίτι έσφαζε το κατσίκι .Κάθε σπίτι είχε το δικό του. Οι γυναίκες
μαγείρευαν τη μαγειρίτσα για να την φάνε μετά την Ανάσταση και σε ένα <<
ταβά >> ( ταψί) έφτιαχναν το κατσίκι για την επόμενη μέρα . Το έψηναν
στον ξυλόφουρνο της γειτονιάς . Όλες οι νοικοκυρές έβαζαν τους ταβάδες το πρωί
και τους έβγαζαν το μεσημέρι . Την Κυριακή έτρωγαν οικογενειακώς .
Την Τρίτη μέρα του Πάσχα γινόταν λιτανεία των εικόνων . Οι άντρες γυρνούσαν με τις εικόνες έξω , γύρω από την εκκλησία . Τα παιδιά ξάπλωναν στο πάτωμα για να περάσουν οι εικόνες από πάνω τους για ευλογία .
Κατερίνα , Ελπίδα
…..και άλλα Παρθενιώτικα έθιμα
Την Μεγάλη Πέμπτη έβαφαν τα αυγά .Τα μάζευαν
όλη τη Σαρακοστή από τα κοτέτσια τους μέσα σε τενεκέδες ή σε καλάθια. Τα έβαφαν με κρεμμυδόφλουδα.
Έβαζαν μέσα σε νερό φλούδες από ξερά κρεμμύδια και γινόταν το νερό καφετί
Ύστερα έβαζαν και τα αυγά. Μερικοί χρησιμοποιούσαν και μπογιές από αυτές που
είχαν για να βάφουν τα νήματα που χρησιμοποιούσαν στον αργαλειό.
Οι Παρθενιώτες την παλιά
εποχή
δεν έφτιαχναν τσουρέκια σαν τα σημερινά .Έφτιαχναν το ΄΄φτασμίτικο΄΄. Ήταν πολύ δύσκολο να γίνει .Έσπαγαν μέρες
πριν ρεβίθια και τα έβαζαν μέσα σε νερό. Στην επιφάνεια του νερού μαζευόταν
αφρός που τον έπαιρναν και τον χρησιμοποιούσαν για μαγιά στα τσουρέκια. Το
φτασμίτικο φρόντιζαν οι νοικοκυρές να το κάνουν μόνες τους ,να μην τους βλέπει
δηλ. κανένας γιατί πίστευαν ότι θα το ΄΄ματιάξουν΄΄
Στον Άγιο Νικόλαο , των Βαΐων ,
οι νύφες της χρονιάς μαζί με τις πεθερές πηγαίνουν πανέρια γεμάτα βάγια στην
εκκλησία .Την επόμενη μέρα ο ιερέας τα μοιράζει στους κατοίκους του χωριού.
Το Πάσχα γίνεται το μαγείρεμα
κομματιών κατσικιού ( ψήμα) με ρύζι ,μπαχαρικά και μυρωδικά . Είναι ένα γεύμα
το οποίο πήρε βραβείο και εμφανίστηκε στην τηλεόραση και έγινε ξακουστό .
Δημήτρης
Τη Μεγάλη Τετάρτη το πρωί γίνεται η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία και το απόγευμα ή το βράδυ γίνεται το Μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου. Ο ιερέας διαβάζει 7 Ευαγγέλια και 7 ευχές για να ευλογήσει λάδι το οποίο χρησιμοποιούμε για τη θεραπεία των ψυχικών και σωματικών ασθενειών. Μετά το πέρας της Ακολουθίας του Ευχελαίου, ο ιερέας σταυρώνει τους πιστούς με λάδι στο μέτωπο, τα μάγουλα, το πρόσωπο και τα χέρια.
Η Μεγάλη Τετάρτη αναφέρεται στην αμαρτωλή γυναίκα που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με πολύτιμο μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματα της. Ο μύρος πολύτιμο αγαθό της εποχής κόστιζε περίπου τριακόσια δηνάρια και γι’ αυτό οι μαθητές την επέκριναν και περισσότερο απ’ όλους ο Ιούδας. Οι μαθητές ήξεραν καλά πόσο μεγάλο ζήλο έδειχνε ο Χριστός για την ελεημοσύνη στους φτωχούς. Ο Χριστός όμως την υπερασπίσθηκε, λέγοντας ότι τον προετοιμάζει για την ταφή του. Άλλωστε, είπε στους μαθητές, “εμένα θα με έχετε για λίγο ακόμα κοντά σας, τους φτωχούς θα τους βοηθάτε καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής σας.
Ο Ιούδας αποχώρησε δυσαρεστημένος και πήγε στους Αρχιερείς, όπου διαπραγματεύτηκε την παράδοση του Δασκάλου για το ποσό των 30 αργυρίων.Μεγάλη Τρίτη ακούμε δυο παραβολές: την παραβολή των Μωρών Παρθένων και την παραβολή των Ταλάντων. Και οι δύο παραβολές δείχνουν ότι πρέπει να καλλιεργούμε τα θεία χαρίσματα για το κοινό καλό.
Τη Μεγάλη Τρίτη ακούμε επίσης το τροπάριο της Κασσιανής.
.jpg)
Πρόκειται για μια ποιητική απόδοση του περιστατικού που περιγράφεται στα Ευαγγέλια και έχει να κάνει με την αμαρτωλή γυναίκα που έδειξε τη μετάνοιά της πλένοντας τα πόδια του Χριστού με πολύτιμο μύρο και σκουπίζοντάς τα με τα μαλλιά της.
Η πράξη της γυναίκας αυτής έχει ιδιαίτερη σημασία για δύο κυρίως λόγους: αφενός επειδή προετοίμασε το Χριστό για την ταφή, καθώς οι Ιουδαίοι συνήθιζαν να αλείφουν τα σώματα των νεκρών τους με ένα μείγμα ρητίνης και αρωμάτων, και αφετέρου επειδή κατέδειξε, διά της εντάσεως της σκηνής, το μέγεθος της μετανοίας της.
Η Κασσιανή ήταν βυζαντινή ποιήτρια που έζησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. Επειδή δεν την επέλεξε ως σύζυγό του ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος, έγινε μοναχή και αφιερώθηκε στη λατρεία του Θεού και την ποίηση.
Το ιστορικό, αναφέρει πως η μητέρα του αυτοκράτορα Θεόφιλου, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση για την εκλογή νύφης, προσκάλεσε το 820 μ.Χ. στην Αυλή τις ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αυτοκρατορίας. Δώδεκα «κάλλιστοι παρθέναι» ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και κατέφθασαν στο Παλάτι. Μετά την υποδοχή τους από τη μητέρα του αυτοκράτορα, η μητέρα του Ευφροσύνη του έδωσε εντολή να δώσει το χρυσό μήλο σ’ εκείνη που θα επέλεγε για σύζυγό του.
Ο νεαρός αυτοκράτωρ θαμπώθηκε από την ομορφιά της Κασσιανής και θέλοντας να δοκιμάσει την ευφυΐα της τη ρώτησε ότι «από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα», υπονοώντας την Εύα και το προπατορικό αμάρτημα. Ομως η Κασσιανή αποστόμωσε τον Θεόφιλο ανταπαντώντας του «αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω», δηλαδή ότι «και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, τα ευγενέστερα», υπονοώντας την Παναγία και τη γέννηση του Χριστού.
Η απάντηση κακοφάνηκε στον αυτοκράτορα που αποφάσισε να «τιμωρήσει» την Κασσιανή, δίνοντας το χρυσό μήλο στην ωραία, αλλά σεμνή Θεοδώρα.
Η Μεγάλη Δευτέρα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Ιωσήφ, του επωνομαζόμενου "Παγκάλου" του γιου του Ιακώβ, που αναφέρεται στη Παλαιά Διαθήκη
και στην άκαρπη συκιά, που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε μ' ένα του λόγο.
Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα
Ο Ιησούς με τους μαθητές του πήγαιναν στα Ιεροσόλυμα για τη μεγάλη γιορτή των Ισραηλιτών, το Πάσχα. Όταν έφτασαν στο Όρος των Ελαιών, λίγο έξω από την πόλη, ο Ιησούς παράγγειλε σε δύο μαθητές του:
Πηγαίνετε στο απέναντι χωριό. Εκεί θα βρείτε δεμένο ένα μικρό γαϊδουράκι, που στη ράχη του δεν κάθισε ακόμη κανείς. Να το λύσετε και να μου το φέρετε. Οι μαθητές έφεραν το πουλάρι κι έστρωσαν τη ράχη του με τα ρούχα τους. Καθισμένος στο γαϊδουράκι, με τους μαθητές γύρω του, πήρε ο Ιησούς τον δρόμο για τα Ιεροσόλυμα. Πλήθος λαού βρισκόταν εκείνες τις μέρες εκεί, για να γιορτάσει το Πάσχα. Είχαν όλοι μάθει για την ανάσταση του Λαζάρου και για τον ερχομό του Ιησού κι έτρεξαν να τον προϋπαντήσουν και να τον υποδεχτούν σαν βασιλιά. Άλλοι έστρωναν στον δρόμο του ρούχα και κλαδιά από φοίνικες. Άλλοι κουνούσαν κλωνάρια στον αέρα, σαν να ήταν σημαίες. Κι όλοι μαζί, απλοί άνθρωποι και μικρά παιδιά, φώναζαν: «Ωσαννά! Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», δηλαδή, ευλογημένος εκείνος που έρχεται σταλμένος από τον θεό.
Το Πρώτο Πάσχα. Η ιστορία του βασιλιά της καρδιάς μας (απόσπασμα)
Λοιπόν, βολεύτηκε ο παππούς γαϊδουράκος, εκείνο το πρωί στην Ιερουσαλήμ επικρατούσε μεγάλη αναστάτωση. Φωνές, φασαρία, ποδοβολητά! Κόσμος πήγαινε κι ερχόταν, ερχόταν και πήγαινε! Κάποιοι είχαν ανέβει στις χουρμαδιές και τράβαγαν τα κλαδιά ώσπου να σπάσουν! «Θα ’ναι το καινούριο τους παιχνίδι», σκέφτηκα, και ξαναγύρισα στο παχνί μου και στην παρακολούθηση των κόκκων της σκόνης που είχαν τρελαθεί και αυτές και χόρευαν ταγκό πάνω σε μια ηλιαχτίδα!
– «Πού είναι η μάνα σου; Πού είναι ο πατέρας σου;». Όρμησε μέσα στο παχνί το αφεντικό.
– «Γκαρρρρρ», του απάντησα, αλλά και γκουρρρρρρρ ή γκαργκααααρ να του απαντούσα πάλι δε θα καταλάβαινε!
– «Γρήγορα», συνέχισε με κομμένη την ανάσα, «χρειάζομαι ένα γαϊδουράκι να κουβαλήσει στην πλάτη του το βασιλιά! Τον Χριστό!».
– «Πάει και αυτός», σκέφτηκα, «μάλλον έφαγε κανένα κλαδί στο κεφάλι! Βασιλιάς και να ζητάει γάιδαρο!».
– «Τι με κοιτάς έτσι;», συνέχισε. «Εμπρός, έλα εσύ!».
– «Εγώ! Ποιος εγώ;;;;;;;». Και τότε Τον είδα και Τον ένιωσα! Πόσο όμορφος! Πόσο ήρεμος! Πόσο γεμάτος αγάπη! Πόσο καλός, φωτεινός, γενναίος, λατρεμένος, μονάκριβος, μοναδικός! Υπομονετικός, φιλάνθρωπος, συγχωρητικός, δυνατός, παντοδύναμος, πανάγαθος, πανάγιος!
Ζαλίστηκα! Σαν να έβλεπα όλα τα αστέρια του ουρανού, τους αγγέλους να ψέλνουν, τις καρδιές των ανθρώπων να γονατίζουν και τα στόματα τους να ψέλνουν ευλογημένος και δοξασμένος ο βασιλιάς του Ισραήλ!
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή έγινε ο βασιλιάς και της δικής μου καρδιάς και εκείνη ακριβώς τη στιγμή αποφάσισα να Τον ακολουθήσω ακόμα κι αν χρειαζόταν να μάθω να πετάω και να σκάω στη γη σαν καρπούζι, ακόμα κι αν έπρεπε να μάθω να κολυμπώ και να πιω όοοοολη τη θάλασσα... Άλλωστε, υπήρχαν πολλοί που Τον κοίταζαν άγρια και καχύποπτα... Ένιωθα πως είχαν αποφασίσει να Τον σκοτώσουν... Το ίδιο βράδυ όμως θα άκουγα τον Ίδιο να λέει πως σε τρεις μέρες θα αναστηθεί! Παράξενα πράγματα για τα αυτιά μου... Υπομονετικά περίμενα να ανέβει στην πλάτη μου και, αν δε με σκούνταγε κάποιος, ακόμα θα περίμενα. Ήταν τόσο ελαφρύς, που δεν είχα καταλάβει πως με περίμενε να ξεκινήσω! Οι άνθρωποι, με κλαδιά στα χέρια –αυτά που είχαν κόψει από τα δέντρα– είχαν κάτσει κατά μήκος του δρόμου και φώναζαν: «δοξασμένος να είναι αυτός που υποδεχόμαστε, που τον έχει στείλει ο ίδιος ο Θεός, και που τόσο καιρό περιμέναμε!».
Τούτη την μέρα οι εκκλησιές στολίζονται με κλαδιά βάγιας σε ανάμνηση της υποδοχής του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Όταν η Θεια Λειτουργία τελειώσει ο ιερέας μοιράζει το ευλογημένο κλαδιά σε κάθε πιστό. Εκείνος με την σειρά του το τοποθετεί στο εικονοστάσι του σπιτιού του για προστασία. Την Κυριακή των Βαΐων τρώμε πάντοτε ψάρι.
«Βάγια, Βάγια των βαγιών, τρώνε ψάρι και κολιό,
κι ως την άλλη Κυριακή με το κόκκινο αυγό!».
Και έτσι ξεκινά για την εκκλησία η Μεγάλη Εβδομάδα με τις Ακολουθίες των Παθών
.gif)
.gif)
