1ο ΜΑΘΗΜΑ ΑΡΧΑΙΩΝ 

ΦΘΟΓΓΟΙ-ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Στη  αρχαία ελληνική γλώσσα οι φθόγγοι παριστάνονται με 24 γράμματα ,ίδια με της νεοελληνικής και χωρίζονται σε φωνήεντα και σύμφωνα .

Τα επτά φωνήεντα της αρχαίας ελληνικής είναι τα: α, ε, η, ι, υ, ο, ω και χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:

 

Ø  Βραχέα ή βραχύχρονα.

Είναι τα: ε, ο. Λέγονται έτσι γιατί είχαν βραχεία (σύντομη) προφορά

Ø  Μακρά ή μακρόχρονα.

 Είναι τα: η, ω. Λέγονται έτσι γιατί είχαν μακριά προφορά, προφέρονταν σε μακρύτερο, πιο μεγάλο χρόνο.

Ø  Δίχρονα.

Τα φωνήεντα: α, ι, υ προφέρονταν με δύο χρόνους, άλλοτε ως βραχύχρονα κι άλλοτε ως μακρόχρονα.

..........................................................................................................................................

 Εκτός όμως από τα φωνήεντα υπάρχουν και οι δίφθογγοι που είναι συνολικά έντεκα:

 

οκτώ κύριοι: αι, ει, οι, υι, αυ, ευ, ου, ηυ

τρεις καταχρηστικοί: ᾳ, ῃ, ῳ

 

α) Γενικά οι δίφθογγοι είναι μακρόχρονοι.

 

β) Υπάρχει βέβαια και η εξαίρεση! Οι δίφθογγοι αι και οι όταν βρίσκονται στο τέλος της λέξης θεωρούνται ως βραχύχρονοι.

...................................................................................................................................................

ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΣΥΛΛΑΒΗΣ

 

Μια συλλαβή, από τον χρόνο του φωνήεντος που έχει λέγεται:

·           βραχύχρονη: αν έχει βραχύχρονο φωνήεν, π.χ. νέ-ος, λό-γος, κῆ-ποι

·           φύσει μακρόχρονη: αν έχει μακρόχρονο φωνήεν, π.χ. θή-κη, τρώ-γω, κοί-τη, κῆ-ποι

·           ·           θέσει μακρόχρονη :αν έχει βραχύχρονο φωνήεν αλλά ύστερα από αυτό ακολουθούν στην ίδια λέξη δύο ή περισσότερα σύμφωνα ή διπλό σύμφωνο ( ξ, ψ ζ) π.χ. θερ-μός, τό-ξον